برای افرادی که با بیماری های مزمن ریوی مانند بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) دست و پنجه نرم می کنند، فعالیت های روزمره اغلب به چالش های طاقت فرسا تبدیل می شوند که با تنگی نفس و خستگی مشخص می شود. وابستگی به اکسیژن، فعالیت بدنی را پیچیده تر می کند و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی را کاهش می دهد. با این حال، یک رویکرد درمانی پیشگامانه - آموزش عضلات دمی (IMT) - توانبخشی تنفسی را متحول می کند.
علم پشت IMT
IMT به طور خاص دیافراگم و سایر عضلات دمی را از طریق تمرین مقاومتی هدف قرار می دهد. IMT با تقویت این ماهیچه های حیاتی و بهینه سازی مکانیک تنفس، تنگی نفس را کاهش می دهد و در عین حال تحمل ورزش را افزایش می دهد.
یک درمانگر برجسته تنفسی توضیح می دهد: «بیماران مبتلا به اختلالات الگوی تنفسی اغلب الگوهای جبران ناکارآمدی دارند. دیافراگم ضعیف میشود در حالی که ماهیچههای کوچکتر و کارآمدتر بیش از حد کار میکنند. IMT با فعال کردن مجدد دیافراگم به عنوان عضله تنفسی اولیه به آموزش مجدد این سیستم کمک میکند.
IMT چگونه کار می کند
مشابه تمرین با وزنه برای اندام ها، IMT از دستگاه های تخصصی استفاده می کند که در هنگام استنشاق مقاومت ایجاد می کند. بیماران معمولاً 30 بار در روز دو بار در سطوح مقاومتی تجویز شده انجام می دهند و به تدریج شدت آن را طی شش هفته قبل از انتقال به تمرینات نگهدارنده افزایش می دهند.
مزایای فیزیولوژیکی کلیدی عبارتند از:
کاربردهای بالینی
IMT قول خاصی برای موارد زیر نشان می دهد:
پروتکلهای درمانی بر برنامههای شخصیسازی شدهای که توسط متخصصان تنفسی ایجاد شدهاند، تأکید دارند که اغلب IMT را با تمرینات قلبی عروقی و تکنیکهای پاکسازی راه هوایی ترکیب میکنند.
ملاحظات مهم
متخصصان پزشکی تاکید می کنند که IMT نیاز به نظارت مناسب دارد:
همانطور که تحقیقات برای تایید مزایای آن ادامه دارد، IMT به عنوان یک ابزار تحول آفرین در توانبخشی ریوی ظاهر می شود و به بیماران عملکرد تنفسی مجدد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.